لازم به ذکر است که بافت قرنیه جهت انجام عمل پیوندقرنیه از فرد متوفی برداشته می‌شود و هیچ‌گاه از فرد زنده تهیه نمی‌شود. معمولا تا۲۴ ساعت پس از فوت قرنیه قابل برداشت می‌باشد ولی سوال اصلی این است که از قرنیه چه کسی پس از فوت می‌توان استفاده کرد و نحوه برداشت آن چگونه است؟
پس از احراز هویت و کسب رضایت از بستگان و یا رضایت فرد قبل از فوت، فرد دهنده باید عاری از هر گونه بیماری عفونی، بيماري داخلي مزمن و یا بیماریهای چشمی باشد. وجود هر کدام از موارد ذیل باعث حذف بافت دهنده می‌شود:
- بیماریهای عفونی شامل سپتي سمی (عفونت منتشر خونی)، مننژیت، هاری، هپاتیت و ایدز.
- سرطان هاي خون (لوسمي، لنفوم) و سرطان هاي داخل چشمي (ملانوم، رتينوبلاستوم)
- بيماري ناتوان کنترل طول کشيده، سوختگی‌های وسیع که خطر سپتي سمی دارند و کمای طولانی مدت قبل از مرگ.
- بیماریهای سیستم اعصاب مرکزی با علت ناشناخته مثل Creutz feldt Jakob Disease.
- سابقه مصرف مواد مخدر تزریقی.
- مرگ با علت نامشخص.
در صورت عدم وجود موارد فوق، چشم جدا شده به همراه نمونه خون فرد متوفی به آزمایشگاه سرولوژی بانک چشم جمهوری اسلامی ایران ارسال می‌شود. ابتدا آزمایش خون انجام می‌شود و در صورتی که از لحاظ هپاتیت B و C و ایدز و ویروس HTLV و سیفلیس منفی باشد، فرآوری بافت آغاز می‌شود. در صورتی که آزمایشهای فوق مثبت باشند بافت قابل استفاده نخواهد بود.
فرآوری بافت با ارزيابي کيفي قرنيه با اسليت‌لامپ و رد وجود بیماریهای قبلی چشم، آثار ضربه و یا جراحی قبلي چشم آغاز شده و متعاقبا اندازه قرنيه، شفافیت آن و تعداد سلول‌های آندوتلیوم مورد بررسی قرار می‌گیرند. هدف از اقدامات فوق تهیه بافت (قرنیه و اسکلرا) با کیفیت خوب و عاری از هر گونه بیماری قابل انتقال به گیرنده می‌باشد.
